Τα ίδια και τα ίδια // σαν πορδή στον άνεμο...

Θα πήξουμε πάλι σήμερα στους δεκάρικους και τις αναλύσεις, εκατέρωθεν. Τα ίδια και τα ίδια. Η κρατική βία, οι κουκουλοφόροι, η Επανάσταση, αδέρφια μου ελάτε να κάνουμε πορεία στο Γκάζι (άντε και στην Κυανή Ακτή), οι αλητάμπουρες που τα σπάνε, η γλυκειά Ελλάς, ο αγώνας συνεχίζεται κ.λπ.
Μέσα από το αφόρητο, αυτοαναφορικό μπλα-μπλα η ουσία είναι μία: το Μεσοπρόθεσμο πέρασε. Σαράντα μέρες απειλής και λεονταρισμού πήγαν χαμένες –σαν πορδή στον άνεμο.
Σπάσανε μερικά πεζοδρόμια, κάηκαν δυο ομπρέλες του Public, καήκανε τα μάτια μας –και λοιπόν; Το Κράτος έκανε αυτό που ήθελε: επέβαλε έναν νόμο που θα καταγραφεί στην Ελληνική Ιστορία, ως νόμος αίσχους και εθνικής ντροπής.
Όλοι όσοι υποστηρίξαμε το αντίθετο, ηττηθήκαμε. Και τώρα θα βρούμε τρόπους να το κάνουμε γαργάρα. Συνεχίζοντας να παίζουμε ανέμελα με τις ιδεολογικές μας κούκλες (όλοι αριστεροί ξαφνικά!)
Τουλάχιστον να αφήναμε τις στομφώδεις χειρονομίες –σαν μειράκια τρίτης δημοτικού. Αναλύσεις, υποσχέσεις, αφελέστατα τσιτάτα, Πότε θα κάνει ξαστεριά, συναυλίες του Στάθη Δρογώση. Ας πάμε κι ας κάνουμε τα μπάνια μας στην Ανάφη και τη Γαύδο -κάτι θα σκαρφιστούμε γυρίζοντας.

Το ουσιώδες είναι αυτό: η αστυνομία έδρασε ως παρακρατική οργάνωση, το Κράτος εκποιήθηκε στους ξένους, οι φτωχοί συνεθλίβησαν –κι εμείς τραγουδάμε.
To κείμενο ειναι αναδημοσίευση απο εδώ. Οι φωτογραφίες απο εδώ.