1.6.11

η αγανάκτηση του μίκι [μάους] //

... δεν ξέρω τι έγινε ξαφνικά, μπορεί να φταίει η ομαδική αγανάκτηση στις πλατείες, μπορεί η εποχή και η ζέστη της νύχτας, πάντως εκεί που δεν έβλεπες ήλιο στον ορίζοντα, ο ουρανός σαν να ’χει γίνει πιο γαλανός [μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά]. αισιοδοξία, έστω και αδικαιολόγητη. κατά τ’ άλλα μια χαρά. στους δρόμους η μυρωδιά σπέρματος κυριαρχεί από άκρη σε άκρη σε όλο το κέντρο -τις νύχτες είναι ακόμα χειρότερη και ΕΙΔΙΚΑ μετά τη βροχή- τα περιστέρια γεννοβολάνε στις γλάστρες, η γάτα νιαουρίζει ασταμάτητα [θέλει να ζευγαρώσει, πού είσαι ρε narita;], τα κοριτσάκια κυκλοφορούν ημίγυμνα και η γιαγιά απέναντι ξημεροβραδιάζεται στο μπαλκόνι. déjà vu. μετά από έξι ατελείωτους γαμημένους μήνες και χάλια διάθεση, ο εγκέφαλος προσπαθεί να σε προστατέψει και σου στέλνει υποσυνείδητα μηνύματα «ευτυχίας». που σημαίνει ότι ξυπνάς ένα πρωί και εκεί που προσπαθείς να ισιώσεις το πουλί για να σημαδέψεις στο κέντρο της λεκάνης, συνειδητοποιείς ότι σου έχει φτιάξει η διάθεση [όταν κατουράς και σφυρίζεις ταυτόχρονα δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα: ή είσαι εντελώς βλήμα, γεγονός που σε κατατάσσει αυτόματα στην κατηγορία «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», ή μόλις έχεις ξεπεράσει την κατάθλιψη, δηλαδή είσαι σε καλό δρόμο, ακόμα κι αν αυτός περιορίζεται σε απότομες στροφές μέσα στο κεφάλι σου].
ευτυχία: καλή τύχη, ευδαιμονία / αφθονία ιδ. υλικών αγαθών, ευημερία / καλή έκβαση, επιτυχία. ευτυχία είναι όταν αυτό που έχεις σχηματίσει στο μυαλό σου ως ιδανικό, γίνεται πραγματικότητα. έστω και για λίγο. ή κάτι τέτοιο. με τις παρούσες συνθήκες, δηλαδή, και την τρέχουσα έκβαση των πραγμάτων, η ευτυχία είναι κάτι μακρινό και απλησίαστο. παρ’ όλα αυτά, όταν καταφέρνεις ν’ αντέξεις για σαράντα λεπτά το «ένα το χελιδόνι» στα προπύλαια, ανάμεσα σε ηλικιωμένους που περιμένουν την «άνοιξη ακριβή» [η οποία χθες μας αποχαιρετούσε], μάλλον είσαι σε ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ διάθεση. κι εκεί που αναρωτιόμασταν γιατί τα τριζάτα ηχεία παίζουν παραμορφωμένα και στη διαπασών απανωτά τα ανυπόφορα επαναστατικά του μίκη, εμφανίστηκε ο μίκης για να δηλώσει αγανακτισμένος -γαμώ την αγανάκτησή μου δηλαδή. και φύγαμε.
ευτυχώς που επακολούθησε το γιουχάισμα στους κλέφτες της βουλής και κάπως μας ξανάφτιαξε το κέφι.
καλό μήνα. (απο εδώ.)

2 σχόλια:

  1. Αν δεν ήταν ο Μίκης στο τέλος θα έπαιρνα όρκο ότι ήταν δικό σου - ή καλύτερα ότι θα μπορούσε να είναι. Μακάρι να είναι. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή