this is hardcore //

Αρκετές μέρες πριν, σε ενα καφέ, εμφανίζεται νεαρός, γυρω στα 20, με συμπαθητικό ντύσιμο, ροζ πουκάμισο κλπ., με (μικρό) πρόβλημα στο ένα πόδι, κρατώντας μια μεγάλη πλαστική σακούλα (αυτές που δίνουν τα περίπτερα). Μέσα υπάρχουν, δύο από τα hip new fashion magazines της σεζόν. Τα λοξοκοιτάω γιατί εγω έχω πάρει μονάχα το ένα... Είπαμε... έχουμε μαζευτεί οικονομικά...
Ο νεαρός είναι μόνος του και περιμένει παρέα... Παραγγέλνει τσάι (ζεστό) και ποτήρι με παγάκια. Είμαι σίγουρος πως θα το κανει ice tea (και έχω δίκιο). Έχει κοντά πυρόξανθα μαλλιά και λευκό δέρμα. Θα μπορούσες να τον πεις όμορφο. Η τσαχπίνικη έκφραση στο πρόσωπό του δεν σ΄αφήνει... Με σίγουρες αλλά βαριεστημένες κινήσεις φτιάχνει το ice tea και αρχίζει το ξεφύλισμα των περιοδικών.
Εμφανίζεται fashion victim φίλος του και μαζί υμνούν -τρεμοπαίζοντας τα βλέφαρά τους στον ουρανό- το (πραγματικά) εντυπωσιακό εξώφυλλο του ενός. Βερνίκι, pantone χρυσό και μια catchy / sly φωτό...
Εχω ήδη βγάλει το κινητό αλλά ο νεαρός καταλαβαίνει πως ετοιμάζομαι να τον βγάλω φωτογραφία και μαζεύομαι... Αρχίζει να ξεφυλίζει τα περιοδικά και ξαφνικά νομίζω πως έχω μπροστά μου ένα καθρέφτη... Στην αρχή κοιτάει μόνο τις αριστερές σελίδες (δεξιά ως γνωστό ειναι οι διαφημίσεις), και κολλάει το πρόσωπό του με πραγματικό ενδιαφέρον στις λεζάντες και στα μικρά γράμματα...
Θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του. Έχω επαναλάβει όλες τις κινήσεις του, με την ίδια σειρά, αλλά ποτέ σε ένα cafe. Το κάνω συνήθως έξω από το μαγαζί που ψωνίζω περιοδικά ή πάνω στο παρκαρισμένο μηχανάκι μου.
Έχοντας ανακαλύψει τον κόσμο των περιοδικών μόνος μου, δεν είχα φανταστεί πώς θα ήταν και οι υπόλοιποι της φυλής. Στα δεξιά του νεαρού και μέσα στην μεγάλη πλαστική σακούλα έχει το (ίδιο) πορτοφόλι με μένα αλλά μεγαλύτερο. Το βγάζει και το ''μοστράρει'' διακριτικά. Αυτό μου κλονίζει (λίγο) τη μοναδικότητα που πιστεύω πως έχουν μερικά πράγματα. Είμαι στο τσακ να του πω: παιδάκι, έλα να παίξουμε... έχουμε τα ίδια παιχνίδια...
Δεν το κάνω, κυρίως γιατι ντρέπομαι...
Σε λίγο η παρέα του νεαρού εμφανίζεται και εκείνος μαζεύει τα glossy περιοδικά του και σηκώνεται να φύγει. Το κινητικό πρόβλημα είναι εμφανές. Τα μαλλιά του κατω απο το φως κάνουν μια πρόβα για το πως θα φαίνονται ως γκρίζα. Το μικρό παιδί θα μεγαλώσει. Μακάρι να βρεί κάποιον να ''παίζει'' μαζί του. Χωρίς ντροπές, χωρίς άχρηστη σοβαρότητα. Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα... Δείχνει ισοροπημένος. Του έχω ήδη εμπιστοσύνη. Τον παρατηρω να φεύγει τελειώνοντας τον καφέ μου.