Good Times... For A Change

29.10.10

Please NO Animal Kingdom...

Αυτή ήταν η (προ) τελευταία ταινία που είδα και μ'αρεσε. Ενα ζευγάρι που αγοράζει έπιπλα από σπίτια που έχουν πεθάνει ηλικιωμένοι και τα μεταπουλάει ως vintage. Ο άντρας, όπως πολλοί στην ηλικία του είναι παραιτημένοι ήδη, ενώ η γυναίκα έχει μία μόνιμη θλίψη και μόνιμες τύψεις που χειροτερεύουν όσο περνάει ο καιρός. Μία κυνική εγγονή και μία σαστισμένη γιαγιά, κάνουν την ταινία απολαυστική. Οι ψυχώσεις των ημερών μας.... Σαν ταινία του Woody Allen, σαν Sex And The City, χωρίς τις λαμπερές φιλενάδες. Και με ένα εκπληκτικό τραγούδι στους τίτλους της αρχής. No Shoes από τις The Roches. (http://www.youtube.com/watch?v=uUHkltXy3zY)

Aλλά με το Animal Kingdom του David Michôd (World Cinema dramatic Grand Jury βραβείο στο Sundance Film Festival 2010), τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν υπάρχει χιούμορ, δεν υπάρχει ανθρωπιά. Η έννοια της οικογένειας (όπως και αν την ξέραμε) απουσιάζει. Η αρχική σκηνή και οι τίτλοι στην αρχή σε βάζουν πολύ έξυπνα στο mood της ταινίας. Το kitch κάδρο με τα λιοντάρια έχει ακριβώς όση δύναμη και λάμψη χρειάζεται... Ο James Frecheville είναι απλά δωρικός (σχεδόν) σε όλες του τις κινήσεις, ενώ η Jacki Weaver στο ρόλο της γιαγια-Στρουμφίτας έχει στα μάτια της συνέχεια την απάθεια που οδηγεί στη σχιζοφρένεια. Η φωτογραφία της ταινίας έχει κάτι απο το αφηρημένα 70s. Όλοι διακατέχονται από μια ηρεμία ανεξήγητη και ό,τι και αν συμβεί μοιάζει λογικό... Αν αυτό είναι το μέλλον μας, δεν είναι όμορφο...

ΥΓ. Aν τα καταφέρετε και δεν δείτε τα trailers, τουλάχιστον όχι ολόκληρα, οι εκπλήξεις και στις δυο ταινίες θα σας ενθουσιάσουν.